– Απόψεις –
Προσαρμογή
H προσαρμογή των μικρών παιδιών σε οποιοδήποτε καινούργιο περιβάλλον είναι τις περισσότερες φορές μια δύσκολη υπόθεση. Όμως, με λίγη επιμονή και στρατηγική σκέψη μπορείτε να τα διευκολύνετε να δεχτούν με χαρά αυτό το νέο ξεκίνημα στη ζωή τους. Απλά ακολουθήστε τα βήματα που σας προτείνουμε και πιστέψτε πως όλα θα πάνε καλά.
- Κύριο πρότυπο των παιδιών είναι οι ίδιοι οι γονείς τους. Εκείνοι λοιπόν θα πρέπει να μεταφέρουν στο παιδί τους το μήνυμα για την θετική αλλαγή που συντελείται στην ζωή του, επιστρατεύοντας σταθερότητα, συνέπεια και τρυφερότητα. Τυχόν έκφραση αμφιβολιών αλλά και συγκινησιακές εξάρσεις μπροστά στο παιδί, κατά την φάση της προσαρμογής, θα λειτουργήσουν μάλλον ανασταλτικά.
- Η επίσκεψη με το παιδί στο χώρο του «σχολείου» προτού ξεκινήσει η διαδικασία της ένταξης είναι απαραίτητη.
- Κατά την περίοδο της προσαρμογής η διακριτική παρουσία ενός οικείου προσώπου για περιορισμένο χρονικό διάστημα υποστηρίζει τις εσωτερικές διεργασίες και την προσπάθεια του παιδιού για ενσωμάτωση.
- Η παραμονή του παιδιού στον Σταθμό πρέπει να αυξάνεται σταδιακά έως ότου εκείνο προσαρμοστεί τελείως στα νέα δεδομένα.
- Η αντίδραση του παιδιού είναι σχεδόν δεδομένη αλλά, ταυτόχρονα, αναμενόμενη και υγιής. Κάθε αποχωρισμός είναι οδυνηρός, τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους. Τα συναισθήματα που εμείς, οι «ώριμοι» ενήλικες, επεξεργαζόμαστε με τη λογική το παιδί τα εκφράζει με κλάμα, εφιάλτες , αυπνίες, και γενικότερη και πολλές φορές, απροσδόκητη αλλαγή στη συμπεριφορά του.
- Υπομονή και διάθεση χρόνου στο παιδί είναι τα εφόδια που έχει ο γονέας για να υποστηρίξει ένα νέο «μαθητή».
- Η περίοδος προσαρμογής κάποτε περνά και μετά από ένα διάστημα ηρεμίας, εμφανίζονται συχνά και πάλι αρνητικές αντιδράσεις. Πρόκειται για τη φάση της ουσιαστικής συνειδητοποίησης των νέων δεδομένων. Με τα εφόδια που προαναφέρθηκαν, δηλαδή την υπομονή και την εκχώρηση χρόνου στο παιδί, οι γονείς μπορούν να αντιμετωπίσουν και αυτήν την κατάσταση η οποία, συνήθως διαρκεί μικρότερο διάστημα και εκφράζεται ηπιότερα από τις αντιδράσεις των πρώτων ημερών.
13 συμβουλές
Ο R. Dreikurs βλέπει την εκπαίδευση μέσα από τα μάτια ενός παιδιού:
- Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος από ό,τι είμαι. Αυτό με κάνει να παριστάνω καμιά φορά τον σπουδαίο.
- Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα, μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.
- Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.
- Μη μου δημιουργείς το αίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.
- Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα-ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.
- Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.
- Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω καλά πως δεν γίνεται να έχω πάντα ό,τι ζητάω.
- Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάς.
- Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θ’ ανακαλύψεις πως θ’ αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
- Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνει να χάνω την πίστη μου σ’ εσένα.
- Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια και αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
- Μην αναστατώνεσαι τόσο όταν σου λέω ότι «δεν σε χωνεύω». Δεν απευθύνομαι σε σένα αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι.
- Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου, μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου.